ساعی و سانسور

دیشب هادی ساعی کاندیداتور شورای شهر تهران، در میدان آسیایی‌ی دوحه مسابقه می‌داد و تلویزیون ایران مسابقات او را پخش می‌کرد. تلویزیون ایران مسابقات او را این‌گونه پخش می‌کرد: گزارشگر تا آنجا که می توانست از صفت "قهرمان ارزنده‌ی کشورمان" به جای اسم "هادی ساعی" استفاده می‌کرد. پیروزی‌های ساعی بر خلاف پیروزی‌های دیگر ورزشکاران خیابانی این وطن‌دوست، این که از صندلی افتاد در سیدنی از شوق، این که علاقه دارد هر چیزی را بخورد و یا بمالد را شاد نمی‌کرد، پیروزی‌ی ساعی به طرز تابلوئی خیابانی را شاد نمی‌کرد. اما شاید گزارشگر عادت دارد که به جای اسم از صفت استفاده کند. شاید خیابانی بواسیرش عود کرده بوده دیروز و علت آن اخم تابلوی روی پیشانی درد تحتانی بوده، شاید که ما گرفتار توهم توطئه باشیم، شاید کله‌ی ساعی در کلیپی که هزار بار دیده‌ایمش و همیشه‌ی خدا هم کله‌ی ساعی در آن قطع‌نشده بوده، بر اثر اشکالات فنی "با تشکر از نودال" قطع شده بوده.

این‌که پخش مستقیم چهره‌ی یک کاندیداتور که از قضا عذر موجهی هم دارد تبعیضی نسبت به دیگر کاندیداها است یا نه یک بحث سلیقه‌ای است. من نمی خواهم بگویم صدا و سیما به دلیل این‌که ساعی در لیست اصلاح‌طلبان بوده او را سانسور کرد. من نمی‌خواهم کسی را محکوم کنم، می خواهم بگویم افراط در سانسورهای الکی گاهی اعصاب آدم را بد خرد می‌کند، آنقدر بد که سرتاپاشان را به فحش بکشی، کمی سلیقه و هوش و منطق لطفن