دفاعیات گل سرخی؛ هجومیات ازغدی

وقتی که آدم این سوء استفاده ی آشکار را می بیند, به جز افسوس خوردن می تواند کمی هم عصبانی شود. برایم جالب بود که بخشی از دفاعیات گل سرخی را می بینم اما هجومیات ازغدی که بعد از آن پخش شد اصلن برایم جالب نبود.

آرمان خواهانی هم چون گل سرخی متاسفانه مرغ عزا و عروسی اند. دوست و دشمن به فکر سوء استفاده از آن ها هستند و کسی هم به فکر بازخوانی ی آنها نیست. به فکر نمره ی انضباط دادن به آن ها نیست. نگاه ما به آن ها مثل نگاهمان به اکثر آدم ها یا سیاه است "مثل ازغدی" و یا سفید "مثل خیلی از دوستان وبلاگ نویس" اما ما بیش از هر چیز به خاکستری دیدن محتاجیم.
ازغدی در کمال هوش و شعور خودش را مرکز دنیا می بیند و ای دریغ که از این سو هم هستند دوستانی که در کمال همان چیزها خود را ترین ترین فرض کرده اند. و این بد است. ای کاش کمی واقع بین بودیم. این بند آخر را نوشتم برای دوستان چپ دانشجویی.