بیایید آثارمان را به اشتراک بگذاریم!
اول:خوشحالم که با حرکت پارتیزانی‌ی پونه خانم بربرانی فضا دارد آماده می‌شود تا من ایده‌ای را که یک مدتی ذهنم را مشغول کرده بود ارائه بدهم. چند وقتی هست که به دنبال ایده‌های جدید برای ارائه‌ی آثار نوشتاری به خواننده می‌گردم. دغدغه‌ام هم فقط سانسور نیست. سیستم توزیع کتاب در ایران، گرانی‌ی گاهی غیر قابل توجیه کتاب و به نظر من از همه مهم‌تر آسیب‌های زیست‌محیطی‌ی کاغذ در من این حس را ایجاد کرده که باید به فکر جایگزینی برای کتاب کاغذی باشیم و البته فعلن در دسترس‌ترین و به‌صرفه ترین جانشین کتاب‌الکترونیک است. لزومی نمی‌بینم که درباره‌ی مزایای کتاب الکترونیک توضیح بدهم. مطمئنن شمایی که این مطلب را می‌خوانید با آن آشنا هستید.
دوم: کتاب‌الکترونیک "و اصولن ارائه‌ی اثر بر روی شبکه" مسئله نیست. مسئله چگونه‌گی‌ی توزیع کتاب الکترونیک "و به طور عام، اثر" بر روی شبکه است. سال‌هاست که وسوسه‌ی ارائه‌ی داستان و شعر بر روی شبکه همه‌ی خالقان جوان را تب‌زده کرده اما من به عنوان کسی که از همان سال‌های اولیه‌ی ورود اینترنت به ایران با این دنیا آشنا هستم می‌دانم که این دنیای دنگال مجازی یک‌جورهایی سراب است برای نواثران "این کلمه‌ی نواثران را نمی‌دانم کجا دیده‌ام، قشنگ است." این‌جا آنقدر وسیع است که به سختی خوانده می‌شوید. شاید حتی سخت‌تر از دنیای واقعی. و این حرف من این معنای ضمنی را در خودش پنهان کرده که چه بسیار آثار ناب که در گوشه و کنار اینترنت خاک مجازی می‌خورند و صاحبانشان را دق می‌دهند. راستش را بخواهید من چندان غصه‌ی نویسندگان گردن‌کلفت را نمی خورم. آن‌ها خوانده می‌شوند. مسئله‌ی من جوان‌ترها هستند. هر چند که ایده‌ای که همین حالا می‌خواهم ارائه بدهم هر دو گروه را پوشش می‌دهد.
سوم: نمی‌دانم با دنیای وب2 چقدر آشنایید؟ این نوشته جای توضیح وب2 نیست. تنها چیزی که حالا لازم است از فلسفه‌ی وب2 بگویم این است: در این دنیا مرز بین تولید کننده و مخاطب کنار می‌رود. هر مخاطب یک تولیدکننده‌ی بالقوه یا بالفعل است. مبنای این دنیا بر اشتراک داشته‌هایمان با یکدیگر در یک فضای از پیش تعیین شده شکل می‌گیرد. ویکی‌پدیا یکی از این فضاهای از پیش تعیین شده است. سیستم آراس‌اس و امکان اشتراک آراس‌اس‌خوان هایی مثل گوگل‌ریدر یکی دیگر از امکان‌هایی است که بر مبنای وب2 خلق شده‌اند. همین وبلاگ‌نویسی که من و احتمالن شما به آن مشغولیم یک مدل اشتراک‌گذاری است که با سیستم‌های اشتراک‌گذاری‌ی لینک مثل بالاترین و دلیشز تکمیل می‌شود. دیگر عصر رابطه‌ی انفعالی بین مخاطب و تولید کننده به پایان رسیده و ما این را مدیون فلسفه ی وب2 هستیم. این ها را گفتم تا بگویم هر ایده‌ای برای آینده‌ی اینترنت اگر بر مبنای وب2 شکل نگیرد منطقن شکست می‌خورد. ایده‌ی من بر مبنای وب2 پرداخته شده.
چارم: من به یک سایت فکر می‌کنم که دو سرفصل مهم را در دستور کار قرار بدهد:
1. بازاریابی برای کتاب‌های الکترونیکی ناشران آن‌لاین یا نویسندگانی که در نقش ناشر آثار خود امکانی برای معرفی‌ی خود به مخاطب ندارند. "چیزی در مایه‌های حراجی‌های اینترنتی، با این تفاوت که در این بازار قیمت مقطوع است!" در ایده‌ی من این سایت هیچ نقشی در فروش اثر ندارد. این سایت فقط یک واسطه برای معرفی است. "آمازون؟" فروشنده اثر را در این سایت معرفی می‌کند و البته کاربران سایت نیز در این معرفی فروشنده را همراهی خواهند کرد. در واقع این میل‌باکس‌های فروشنده و مخاطب هستند که در نقش فروشنده و خریدار ظاهر می‌شوند. پرداخت وجه هم که دیگر مسئله‌ی خیلی مهمی نیست. همه‌ی ما با پرداخت اینترنتی آشنائیم.
2. ایجاد امکان اشتراک‌گذاری آثار ادبی برای کسانی که عضو سایت می‌شوند و یک صفحه‌ی مخصوص به خود از سایت دریافت می‌کنند. مسئله‌ی اصلی در این قسمت این است که سایت از طریق حق‌العمل فروش کتاب داورانی معتبر را "استخدام" خواهد کرد که با مانیتور آثار ارائه شده در سایت نقش منتقد آثار را ایفا می‌کنند و دیگر کاربران را برای آشنایی با آثار قابل قبول ارائه شده در سایت یاری می‌دهند.
مرتبط: به دنبال امکانی برای جدال با سانسور کتاب
برچسب‌ها: ایده‌های ابوالفتحی
@ ۰۱:۵۹
