در معبد "نمي" درختي ميروئيد که هيچ کدام از شاخه هايش نبايد ميشکست. فقط بردهاي فراري مجاز بود که اگر بتواند يکي از شاخه هاي آن را بشکند. توفيق در اين کار به او حق ميداد که با کاهن معبد به نبرد تن به تن بپردازد و اگر او را ميکشت به عنوان فرمانرواي بيشهزار به جاي او مي نشست. به اعتقاد مردمان باستان اين شاخهي سرنوشتساز، همان "شاخهي زرين" بود که اينياس به دستور سيبيل پيش از عزيمت به سفر خطيرش به هادس "سرزمين مردگان" چيد.
کاهن/ قاتل.1