وبلاگ نویسی در همین نزدیکی

به بهانهء معرفی یک کتاب

کتاب جدید دکتر احمد صدری متشکل است از سه نوع مطلب: یکم تحقیقات آکادمیکی که بیشتر به روشنفکریء ایرانی و آیندهء ایران و خاورمیانه چشم دارند "دقیق, علمی و بسیار قابل اتکا هستند این مطالب" دوم, چند مصاحبه که جز یکی که با مترجم و گردآورندهء کتاب انجام شده"امیر حسین تیموری که پیش از این آیندهء آزادی نوشتهء فرید ذکریا را ترجمه کرده بود" و جامعه شناسیء آمریکا نام دارد به ناکارآمدی های دولت و جامعه در ایران می پزدازند "عمیق و خوش خوان هستند این مصاحبه ها"

اما گونهء سوم مطالب کتاب "آخرالزمانی در این نزدیکی" که بیشتر در فصل آخر کتاب گردآمده اند, مقاله هایی است که گاه بیش از این که روزنامه ای باشند وبلاگی هستند. عاملی که موجی شد من به معرفیء این کتاب در وبلاگم بپردازم همین خصوصیت وبلاگی بودن این دسته از مطالب است.

بخشی از مقدمهء دکتر صدری بر این کتاب چنین است: دو فصل آخر این کتاب شامل گزیده ای از مقالاتی است که پس از 11 سپتامبر نوشتم. این واقعه من را به طور کلی از خاک جامعه شناسیء تئوریک کند. در آن روزها این احساس را داشتم که شاید عبارت خود ستایانهء "رسالت روشنفکری" خیلی هم بی مسما نبوده باشد. البته باید اذعان کنم که نگاشتن در این دوران به منزلهء نوعی خود مداوایی هم بود.

صدری علاوه بر خود مداواگری, روشنگری دربارهء تروریسم و نو محافظه کاران را عامل دیگر نوشتن این گونه مقاله ها که در روزنامهء دیلی استار بیروت و... چاپ شده اند معرفی می کند.

اما به نظرم گذشته از هدف این مطالب, آنچه که مهم است سبک نگاه صدری به موضوع است. او سعی می کند تا آنجا که می تواند به موضوع مطلبش که به خصوص در فصل چهارم بیشتر یک انسان است نزدیک شود و بین او و مخاطب یک پل ارتباط احساسی باشد. این موضوع به خصوص در مطلب "تاملات یک ایرانی در آتن پیرامون وقایع برلین" که قهرمان آن خود دکتر صدری است, کاملن شبیه می شود به یک مطلب استاندارد وبلاگی.

دکتر صدری برای خود درمانی ای که از آن یاد کرده از تکنیک ابراز کردن خود استفاده کرده. این همان تکنیکی است که ما بسیار در وبلاگ هامان از آن استفاده می کنیم و اساسن گونهء نوشتاریء وبلاگی بر پایهء آن شکل گرفته.

دکتر صدری در پایان مقدمه اش بر این کتاب, شایسته دانسته اند که مقاله نویسی را به دوستان دانشگاهی شان توصیه کنند. زیرا که ارتباط صمیمانه تر و فراگیرتر یک مقاله نسبت به یک نحقیق دانشگاهی می تواند در امر برقراری ارتباط افراد دانشگاهی با عموم مردم معجزه کند. حال من می خواهم به ایشان وبلاگ نویسی را توصیه کنم. ایشان با این گونهء نوشتاری شان می توانند پاسخ های خوبی از وبلاگ نویسی بگیرند. دانش مندی که خود را بیان می کند و بی که قصد کم اهمیت فرض کردن محاطب را داشته باشد با او صمیمی می شود شخصیت جالبی از خود بروز می دهد. دکتر احمدنیا, دکتر کاشی, دکتر سعید حنایی و حیلی های دیگر مزهء این تجربهء شیرین را چشیده اند.